Sizden Gelenler

Yorum kısmında paylaşılan mesajlar sayfa yöneticisi tarafından onaylanıp yayınlanacaktır.

“Sizden Gelenler” için 39 yorum

  1. Ben ve Fatih hoca ilkokul-1’den Orta-3’e kadar aynı sınıftaydık. Her yılın her sömestri bütün derslerden hemen hemen tam not alırdı. Lisede de beraberdik fakat aynı sınıfta değildik. Fakat 3 yıl boyunca aynı otobüsle gidip geliyorduk. Çok gözde bir arkadaşımızdı, hem zeki hem çalışkan. Ne zaman yanına gidip bir şeyler konuşsak benim IQm de yükselirdi sanki. Sanatsal yeteneklere de sahipti. Bir kaç enstrüman çalardı. Okul dışında da değer kazanmış sayılan, sevilen bir insandı. Yolu açık mekanı cennet olsun.

    Beğen

  2. Fatih hocayla EE öğrencisi olarak sanırım 3. Sınıfta 1987 veya 1988 yıllarında tanıştım. Birkaç arkadaş odasına gitmiştik. Gel sesini duyunca kapıyı açtık. Bu sırada gördüğümüz manzara bende öyle bir iz bıraktıki bugün yaşamışım gibi hatırlıyorum. Odanın tamamına yayılmış yüzlerce kola/gazoz şişesi zemini doldurmuştu. Çok dar bir koridor misafirleri için boş bırakılmıştı. Başımız önde şişeleri devirmemeye dikkat ederek biraz yaklaşınca masasının arkasında dizili duran otomobil lastikleri dikkatimizi çekti. Yoğun pipo tütünü kokusunun kaynağı da ağzındaydı. O an doğru okulda ve doğru hocalarla olduğumu bir kez daha hissettim. O sıradışı yaşam tarzı ve hayata bakış açısı sonraki yıllarda bende de derin izler bıraktı.
    Fatih hocadan birkaç ders aldım. Dikkatimi çeken anlattğını yaşıyor olmasıydı. Notlarına baktığını hatta notlarıyla derse geldiğini hatırlamıyorum. Birbirleriyle çok alakasız gibi görünen dersleri onun kadar mükemmel anlatan hoca bulmak çok zor.
    Bir tenefüs arasında Fransa’ya gittiğini ve sunduğu bildirinin Mirage savaş uçaklarının üreticileri tarafından çok ilgiyle karşılandığı anlatmıştı. Ne yazikki aldıkları harcırahın bu ziyaretin masraflarını bile karşılamadığını da sohbetimiz esnasında öğrenmiştik.
    Birgün kantinde yüksek sesli bir konuşmaya tanık oldum. Taraflardan biri kantinci değeri bizim Fatih hocamızdı. Kantinci Fatih hocadan boş şişeleri geri getirmesini istiyordu. Şişeler olmadığı için yeteri kadar gazoz alamadığını anlatıyordu yüksek sesle. Fatih hoca da parasını verdiğini şişelerin kendisine ait olduğunu söylüyordu hatırladığım kadarıyla. Bu konuşmayı duyunca odasına ilk gidişimizde gördüğümüz manzarayı daha iyi anladık.
    Uçurtmayı genelde çocuklar uçurur diye bilinir. Devrim stadında yanında bir çocukla birlikte uçurtma uçuran biri dikkatimi çekti yurtlardan kafeteryaya giderken. Yaklaşınca farkettik. Uçurtmayı uçuran Fatih hocaydı. Yanındaki çocuk sanırım sırasını bekliyordu.
    Sonradan daha iyi anlaşılıyor o hocaların ve ODTÜ’nün değeri. Allah rahmet eylesin. Her birisi eğitim dünyasının deniz fenerleri, kutup yıldızları olan hocalarımıza. Yaşayanlara da sağlıklı, uzun ömürler diliyorum.

    Beğen

  3. Sevgili Fatih, Benim çocukluk ve orta okulda sınıf arkadaşımdı. Çok çalışkan biriydi. Profesör olacağı ta o zamanlardan belliydi.
    Akorduyon çalardı. Ölümünü çok geç öğrendim.
    Huzur içinde uyusun

    Beğen

  4. Ben okulda ogrenciniz olmadim ama ortak tutkumuz tango ile ben sizin siz de benim ogretmenim oldunuz… Geride biraktiginiz guzel anilar, hikayeler ve o anlam yuklu muzip tavsiyeleriniz daima bende yasayacak… Huzur icinde uyuyun…

    Beğen

  5. Fatih hoca’dan lisans Manyetik dersi alıyordum. Sanırım sınav haftasıydı, o gün derse bir tek ben gelmişim. Hoca sınıfa girdi, “başka kimse yok mu” dedi. “Hocam sınav haftası” dedim. “Söyle arkadaşlarına bir daha olmasın” dedi geri döndü. Birkaç gün sonra tekrar ders var, yine ben sınıfta tekim. Hoca sınıfa girdi, durumu gördü. Bir an bile duraklamadı. Sınıfa bakarak “günaydın” dedi, kalemlerini aldı, ders anlatmaya başladı. Tahtaya yazıyor, konuyu sadece bana değil-kalabalık bir sınıfa bakarak anlatıyor, hatta arada konuyu sıkıcı olmaktan çıkaracak espriler sıkıştırıyordu. Dersin ortasında sınıfı boş sanıp giren başka öğrenciler bir bana-bir hocaya bakıp geri çıkıyorlardı. Dersi bir saat boyunca bir tek bana anlattı ve hiçbir şey demeden çıktı. Ertesi ders sınıf tam kadroya yakın gelmişti.

    Kıvrak bir zekaya sahip, bilge bir insandı. Sadece ders konusunu değil hayat hakkında da bilgece örnekler verirdi. Kendisine teşekkür eder, huzurlu bir istirahat dilerim.

    Beğen

  7. Bölümdeki hocalardan bende en çok iz bırakmış olanı belki de kendisi.. Huzur içinde olsun.. Çok yönlü, bilge, esprili ve içten biri olarak hatırlıyorum.. Danışmanım olduğundan soru sormaya gitmiştim kendisine ve anlattığı anıları, yaşamayı bilen ve toleranslı biri olduğunu düşündürtmüştü.. sevgi ve saygıyla..

    Beğen

  8. İyi bir elektromanyetik hocasıydı, öğrencilere karşı candan ve dosttu, Allah rahmet eylesin.

    Beğen

  9. Şu an öğreniyorum: canım hocam dediğim, herkese bahsettiğim Fatih hocamı kaybettiğimizi. İçimde garip bir yangı, tüm yazılanları okudum ve beğendiğim, aynı kafadan olduğumuzu düşündüğüm kişilerle irtibat kurmak istedim. Onu daha fazla yad etmek için. Ben 2000 mezunuyum ve onun sayesinde mezun oldum, 2,01 ortalama ile sonra kriz falan kendimi yurtdışında buldum oradan bir kaç kez mailleştik ancak koptuk. Şimdi Ankara’ya geri geldiğimde hatta Odtü de gezerken Fatih hocamı bulayım derken öğrendim üzücü haberi.
    Bana anlattığı hikaye ise 80 yaşında piyano çalmayı öğrenmek isteyen, aslında tüm yetişkin hayatı boyunca bunu istemiş bir adamla ilgiliydi. Tam da duymam gereken şeyleri duymam gereken zamanda söylemişti, burada pek çoğunun yazdığı gibi. Üstelik ben ne onun dersini alıyordum o sıra, ne de danışmanımdı. Aslında onlardan da mı şanslıydım? İnanamadığım herkese aynı hikayeyi anlatan biri olmaması, beni yine şaşırttı, yine büyüttü. Hoş şimdi düşünüyorum da kendini tekrar eden biri olamazdı di mi ama. Umarım herkes bizler kadar şansa bir nebze sahip olur da hayatının bir döneminde böyle yol göstericilerle karşılaşır.

    Beğen

  10. Hayatimda tanidigim en zeki ve iyi insanlardan biri. Birsey ogretmeyi basarmis uc bes kisinin en iyilerinden.

    Beğen

  11. Ogrenciligim sirasinda hep danismanligimi yapti, cok renkli bir dogasi vardi..bilge kisiligini babacanligi ile harmanlamisti..Onu hep piposuyla hatirlayacagim..Allah rahmet eylesin, sevenlerine ve ailesine bassagligi diliyorum..Mekanin cennet olsun cok degerli hocam..

    Beğen

  12. 2015 mezunuyum, bölümdeki zor derslerden biri olan en azından benim için öyleydi,Fatih Hocadan EE224 dersini almıştım, derste anlattıkları dersin içeriğinden çok biraz mühendislik biraz hayat ve genelde de başından geçen olayları bizlere anlatarak bazı şeyleri bizim görmemizi istiyordu. Kendisini bazen garipsesemde derslerde anlattığı, “bizim oğlan Bilkenti 2 nakış okudu, onu okutana kadar bir ev almıştım şimdi “, ” Bir keresinde bölüm başkanıyken, bölümün boyanması kararı alınmış bir boyacı tutulmuş, derslerinden bir gün dönerken bölümün içinde boyacının hocalardan birini kovalerken gördüğünü, hocanın adını vermemekle birlikte, boyacının yaptığı işi beğenmeyip işine karıştığını, boyacının da sinirlenip adamı kovalamaya başladığını”, “Bir keresinde hiç unutmuyorum siyah beyaz bir film oynuyor sınıfta, herkes şaşkın, videoda bir cenaze var yaklaşık 1920-1930 lar veya daha eski, cenazede, ağlayıcılar olarak adlandırılan, cenazeye gelip, ölen kişi için üzülen ve ağlayan insanların olduğunu ve bu insanların bunu meslek olarak yani para karşılığında yaptığını ve sizce de çok ilginç değilmi ? demişti”, “Bazen eve aldığı kedisinden bazen onun yemediği salamları/sosisleri bizde yemeği bıraktık gibi sohbetlerden”, “Eski chat roomlarda (ICQ ve öncesi) nasıl kişilerle tanıştığını ve ilginç sohbetlerini”,” Bir kişinin ölümü sonrasında ağlamanın, üzülmenin manasını anlayamadığını kendisinin karısı vefat ettiğinde bile gülebildiğini”, daha hatırlayamayacağım bir sürü şey anlatmıştı.

    Geriye dönüp baktığımda en çok onun dersinden bir şeyler hatırladığımı şimdi fark ediyorum.

    Kendisini hep gülümseyerek hatırlayacağım, allah rahmet eylesin, ışıklar içinde uyusun.

    Beğen

  13. Fatih hocamdan EE224 dersini almıştım. Derse ilk geldiği anda giydiği botlarla diğer hocalarımızdan farklı olduğunu anlamıştım. O bize sadece elektromanyetik değil hayatı da öğretmişti. Formüllerin çokluğundan dert yandığımız bir derste hiç unutamadığım şu anısını anlatmıştı;
    “Hoca İngilteredeki öğrencilik günlerinde bir gün yabancı bir erkek arkadaşıyla kütüphanede ders çalışıyormuş. Kapıdan içeri elinde kitapları bulunan güzel bir bayan girmiş ve bunlara doğru gülümseyerek yürümeye başlamış. Heyecanla bu iki delikanlı güzel kızı süzerken kız bunlara yaklaşmış ve ilk önce diğer arkadaşına elektromanyetikle ilgili bir formül sormuş. Çocuk üzgün bir şekilde “i don’t know” demiş. Sonra Fatih hocaya dönmüş ” Ya sen!”. Fatih hoca önce mahçup bir şekilde “i don’t know ” sonra da gülümseyerek “but can derive it” diye cevaplamış.
    Ve daha nice güzel anılar bıraktın hocam bize umarım sonsuza kadar güzellikler içinde uyursun.

    Beğen

  14. I am from the graduating class of 1995. He used to make the electromagnetic classes superbly decorative with his wide choice of colorful chalks. And, he never failed to crack a few humorous comments while delivering the lecture. A great human being and a fanatic professor.

    Rest in peace…

    Beğen

  15. Fatih Hoca’yla daha ilk dersimizde onun o güne kadar tanıdığım insanlardan çok farklı ve özel olduğunu ve onu çok seveceğimi anlamıştım. Hatta ablama Fatih Hoca’dan bahsedip “Eğer bir hoca olsaydım tam da onun gibi olmak isterdim.” demiştim.
    Aramızdan ayrıldığını öğrendiğim gün ise hayatımın devamında onu hep sevgiyle hatırlayacağıma emindim. Değer verdiğim, saygı duyduğum insanları “ölümsüz yanım”la sevdiğimi, onları kaybetsem de her zaman güzel anılarını yanımda hissedeceğimi biliyorum. Fatih Hoca da benim için her zaman o insanların başında gelecek.

    (Sevdiğim insanları kaybettikten sonra hissettiklerimi söylemek hep zor olmuştur. Beni yazmam için yüreklendiren Çağatay Hoca’ya teşekkür ediyorum.)

    Beğen

  16. Allah rahmet etsin. Mekanı Cennet olsun İnşallah.
    Haberim olunca çok üzüldüm.

    Beğen

  17. Kendisinden EE224 dersi almıştım. Aldığım dersler arasında anlatılanların aklımda en çok kaldığı derstir. Ve anlatılanların Elektromanyetik Teori ile hiç alakası yok. Hepsi doğrudan hayat ile ilgili.

    Hocanın bilge kişiliğinden hemen herkes bahsetmiş. Ben sadece bize aktardığı bir hikayesini paylaşacağım: danışmanı olduğu bir öğrencisiyle arasında geçen bir konuşma.

    Hatırladığım kadarıyla şu şekildeydi:

    Öğrenci: Hocam ben bırakıyorum okulu, İstanbul’a taşınıyorum.
    Fatih Hoca: Neden taşınıyorsun?
    Öğrenci: Bir kız arkadaşım vardı. Ayrıldık. Burada her şey onu hatırlatıyor. Unutamıyorum. İstanbul’da onsuz, yeni bir hayata başlayacağım.
    Fatih Hoca: Hayatında köklü bir değişiklik yapmak üzeresin ve bu değişikliği yapmanın tek sebebi o. İstanbul’dayken, oraya neden gittiğini her düşündüğünde o gelecek aklına. Bu değişiklik sonucunda yaşadığın her şeyin sorumlusu olarak onu göreceksin. Hayatının merkezine onu koymuş olacaksın. Asıl o zaman unutamayacaksın. Halbuki burada kal. Hayatının normal akışını bozma. Yeni insanlarla güzel şeyler yaşa!

    Ben de o günden beri bu tavsiyeyi etrafımda benzer durumda olan insanlara aktarıyorum ve hocamı anıyorum. Mekanı cennet olsun.

    Liked by 1 kişi

  18. Fatih Hoca’dan EE100 dersini aldim bolume 2006’da ilk geldigimde. Vay anasini, 11 sene olmus. O zaman 17 yasindaydim, simdi 28im. 11 senedir gormedim Fatih Hoca’yi. Ne yalan soyleyeyim, yilar gectikce, hocamla ilgili anilarim yavas yavas siliklesmeye basladi. Bu derste boyle olmustu, su derste soyle demisti diyemem artik. Ama Fatih Hoca’nin benim gibi zamanin comez ve kendini begenmis muhendisine ogrettigi ve hissettirdigi seyleri unutmam hicbir zaman mumkun degil.

    Universiteye kadarki tum egitim hayatim boyunca dersler, sinavlarda iyi not almak benim icin oyun gibi bir seydi. Midterm’den iyi bir not alinca kanima karisan dopaminler hayatimin merkezindeydi. Neyi niye yaptigimin cok da farkinda olmadan Mario gibi bi sonsuzluga dogru ordan oraya ziplayip elmasciklari topluyordum. OSS’den ciktim, hazirlik okumadim, hemen kosusturmanin icine dustum yine soyle bi durup soluklanamadan. Fatih Hoca’yi da tam o aralar tanima imkanim oldu.

    Fatih Hoca, akadamisyen olmanin ogrenciye derste sadece ders anlatmaktan ibaret olmadigini fark etmemi saglayan ilk insandi. Acikladigi neredeyse her soyut gibi gorunen problem, hayatin tam ortasinda hepimiz anlayabilecegi bir konuya baglanirdi bir sekilde. Derslerinden hep hayranlikla ve kafa karisikligiyla cikardim. Ne guzel duyguydu o kafa karisikligi. Eve gidip dusunesim gelirdi bos duvara bakip. UCLA’deki doktora hocam bir keresinde soyle demisti bana: “Birinin bir kavrami iyi anlayip anlamadigini nasil test edersin biliyor musun? O kavrami tamamen baska bir baglama cekerek. Eger bir insan bir konseptten edindigi anlayisi, tamamen baska alakasiz gibi gorunen bir probleme uygulayabilirse, iste o zaman o insan o konuyu gercekten anlamis, icsellestirmis demektir.” Fatih Hocam sadece EE’deki bircok konsepti degil, muzigi, aski, felsefeyi, dogayi ve aslinda hayatin butununu o kadar iyi anlamisti ki. Her sey birbirine bagliydi onun kafasinda. O yuzden de, o dopamin elmaslarini almak icin midterm’den 100 almaya gerek yoktu illa ki. Her yer elmas doluydu. Birini kacirmak, baskasini yakalamak icin firsat olurdu. Birini yakalayamadigin icin ogrendigin sey, baska zaman yarardi isine. Bi sakin olmak gerekti.

    Fatih Hoca, hayata birinci kisi degil de ucuncu kisi bakma ihtimaliyle tanistirdi beni. Mario’ya baktirip guldurttu. Umarim, arti sonsuzda hepimiz onun bilgeligine ve elektronlardan bahsederken bile, bizim gibi “Sinav tam olarak nereye kadar”ci-OSS gencligine hayata bakisini aktarmaya calismasindaki icsel umuda converge edebiliriz.

    Beğen

  19. Fatih Canatan, hayranlık duyduğum bir insandı ve bu hayranlık kendisi hakkında anlatılanları duyduğumda daha da arttı. Ben onu mühendis kimliğinden ziyade, bilge kimliğiyle tanıdım: 1. sınıfta aldığım intro dersinde, kendisini haftada sadece bir kere görmüş olmama rağmen bize söyledikleri benim için çok değerlidir. Şunu da çok rahatlıkla söyleyebilirim ki, hayatı onun kadar iyi kavrayabilen insanlar çok azdır.

    Söylediklerinden bir örnek vermek istiyorum: Bize bir dersinde, yaşadığımız sıkıntıları, dertleri ve üzüntüleri hatırlamamızı söyledi. Daha sonra, hayatımızda bir “turist” olduğumuzu hayal etmemizi söyledi. “Aslında bu dertler o kadar da büyük değilmiş, değil mi?” Etrafımıza ve hayatımıza bir turist gözüyle bakmamızın bizim için ne kadar anlamlı olabileceğini ondan öğrendim. Diğerleriyle birlikte bu söylediğini de hep hafızamda tutuyorum.

    Biz onun son lisans öğrencileriydik. Vakti daha fazla olsaydı, ondan hayat, müzik ve mühendislik üzerine öğrenebileceğim çok şey vardı. Hayatım hakkında temennilerimden biri, hayatı onun kadar iyi kavrayabilecek bilgeliğe erişebilmektir.

    Aramızdan ayrılsa bile hatıralar onun bilgeliğini yaşatacak.

    Beğen

  20. Merhaba,
    Fatih hocamla Aselsan’da yaklaşık 6 yıl çalışma fırsatım olurdu. Elinden piposunu bırakmaz, devamlı yüksek enerji ile algoritmasını yeniler, benden yeni data ister, onu test ederdi. Algoritma’da problem oldu mu, eminim o gece uyumaz, ertesi gün sabahın erken saatinde gelir ve anladığım kadarı ile gece bulduğu çözümü yazmaya başlardı. Onun sayesinde Aselsan’da Tükiye’de yapılamayan işleri ilk yapma onuruna ulaştık. O ekip tarihe geçti, tabii ki Fatih hocam da… Saygılarımla.

    Beğen

  21. Fatih hocamiz cok kiymetli bir insandi. Hayata bakis acisi, dusunceleri cevrenizde gorebileceginiz cogu insandan, hatta neredeyse herkesten cok farkliydi. Fikir tartismalarinda genel kabullere muhalif olan kisi hep Fatih hoca olurdu. Fatih hocaya bir keresinde “siz bu tartismalarda aslinda taraf olmuyorsunuz, karsi tarafin kendi fikrini nasil savunacagini veya kendi fikrine ne kadar hakim oldugunu test etmek icin karsi tarafta bulunuyorsunuz degil mi?” diye sormustum. Kendisi de yanit olarak “sen beni cabuk tanidin” demisti. Bu diyalogtan sonra sevindigimi hatirliyorum. Kendisi icin fikir tartismalarin, tartismayi kazanmanin kaybetmenin onemi dahi yoktu diye dusunuyorum. Farkli goruslere, fikirlere, dogrulugu veya yanlisligindan bagimsiz olarak deger verebiliyordu. Bunun yapabilen kisi sayisi, yani taraftar olmadan bir fikri savunabilen, tartismayi kazanmayi ego meselesi yapmayan, celiskili fikirleri ayni anda aklinda tasiyabilen kisi sayisi cok az diye dusunuyorum. Zaten kendisi bu yuzden bilge bir kisi olarak aniliyor olsa gerek.

    Benim calismaya basladigim diyebilecegim 2006 yilindan, Fatih hoca emekli olana kadar, yani 2015 yilinin sonuna kadar; Fatih hocanin da icinde bulundugu bir grup hocayla her cuma gunu 3-4 saat kadar toplandik. Ankara’daki “meshur” bir savunma sanayi kurulusuna proje yaptik. Bu projeler esnasindan kendisinden cok seyler ogrendim. Ilk yillarda sigara yasagi daha gelmemisti. Toplantilarda bol miktarda sigara icilirdi. Fatih hoca ise pipo icerdi. Ben kendisinin yanindaki sandalyede o kadar uzun sure oturmusum ki toplanti ile pipoyu beynim birbirine bagdastirmis. Bir keresinde guzel bir kafede otururken pipo kokusu burnuma geldi ve aklima toplanti konularimiz gelmeye basladi. Bu durum tuhafima gitti, okuldan uzakta bir kafede oturup cay icerken, neden radar sisteminin parametrelerini bulma konusu aklima gelsin ki. Megerse hocanin piposu bende sartli refleks olusturmus 🙂

    Tek uzuntum Fatih hocanin ozellikle yeni nesil ogrenciler tarafindan cok da kiymetinin bilinmemis oldugunu dusunmem. Klasik bir tabir olacak ama hocanin gosterdigine degil ama parmagina bakan ogrenciler cogalmisti. Turkiye degismisti, dunya degismisti, nesiller degismisti. Bir probleme kafa yormaktan hoslanan nesiller yerine; bir problemi en kisa surede cozup, mumkunse en kisa surede unutup, bir sonraki probleme hazirlanmaya calisan ogrenciler gelmisti. Dikkati uzun roman okumaya yetmeyen nesiller vardi karsisinda. Yine de Fatih hocanin hicbir zaman ogrencilerden bu paragrafta yazdigim kadar bile sikayet ettigini duymadim. Herkese saygisi olan bilge bir insandi.

    Simdi UCLA’de doktora yapan bir ogrenci, lisans mezuniyetinden yillar sonra bolumumuzu ziyaret ettiginde bana Fatih hocaya cok benzer bir hoca buldugunu soylemisti. Bu sozun olumlu veya olumsuz manada soylenmis olabilecegini ilk basta anlayamadim. Ne demek istiyorsun diye sordugumda, “hayata felsefi olarak bakabilen ama muhendis olan bir hocam var, cok mutluyum” demisti. Yine sevindigimi hatirliyorum.

    Hocamizi anilarimizda yasatacagiz.

    Liked by 1 kişi

  22. Ben 1983 girisliyim. 2. ve 3. sinifta hem hocam hem de advisor’im olmustu. Odasinda Victor PC vardi hic unutmam. Dersleri cok keyifli olurdu, cok iyi bir hocaydi, cok sever ve saygi duyardim.

    Yolu isik olsun, Allah rahmet eylesin…

    Onur Evren

    Beğen

  23. 1. sınıfta EE100 dersi almıştım kendisinden. Dönemin son dersi emekli olacağını öğrenmiştik kendisinden. O zamanlar birinci sınıfın rahatlığıyla “Devam zorunluluğu olmasın da şu derse de gitmeyeyim.” diyerek derslere gitmeme hesabı yapan bir öğrenciydim. İlk ders bitiminde herkes sınıftan çıkarken Fatih Hoca’nın %70 devam zorunluluğu olduğunu söylemesinin ardından “Derse devamlılık için 7 ders mi yoksa 8 ders mi yeter?” gibi tuhaf bir soru sordum. Gülümsedi, “derse devamlı olmak istiyorsan tüm derslere gelmelisin.” dedi. Ne kadar haklı olduğunu bir sonraki sene bölüm dersleri başlayınca anlayacaktım. Artık 3. sınıfım. Bu sene henüz ders kaçırmadım.

    Beğen

  24. Bölümüzün tüm ciddiyeti ve öğrencileri geri kalan herşeyden feragat etmelerini zorlayan yoğunluğu arasında bir nebze de olsa rahat nefes almamızı sağlayan çok değerli bir hocamız. Yılların ders ve sınav yorgunluğuyla bölümde anxiety ve hayal kırıklığı hissetmeye başladığım noktada dersler yerine öğrenciyi merkeze koyan yaklaşımıyla, tüm enerjikliğiyle ve de hayata olan umutlu bakış açısıyla bölümü tekrar sevmemi sağlayan ve enerjimi tekrar toparlamamı sağlayan radikal insan. Derslerimi tekrar toparlayıp mezun olmamamı sağlayan en iyi dost.

    Seni çok özleyeceğiz. Huzur için yat koca yürekli insan.

    Liked by 1 kişi

  25. Öğrenci terminolojisinde “kafa adam” olarak nitelendirilebilecek kıymetli bir hocamızdı. Dersine girenler anlayacaktır.
    Merhuma Allah’tan rahmet, geride kalanlara ise sabır dilerim.

    Beğen

  26. Fatih Canatan hocadan lisans eğitimim boyunca ders almadım. Ama tarzıyla bölümde defalarca dikkatimi çekmişti.
    Bende iz bırakması ise yüksek lisansı bitirdiğimde tezimi imzalattığım zamandı. Fatih Canatan hoca bölüm başkanıydı. Odasına gittim, tezi imzaladıktan sonra “Erkeklere askere gidiyor musun diye sorarım. Sana da evlenecek misin diye sorayım.” dedi. Ben de nişanlıyım evlenirim herhalde diye cevap verdim. Bunun üzerine bana kadın ve erkeklerin evliliğe bakışı arasındaki farkları, olası problemleri, yapmam ve yapmamam gerekenleri içeren bir konuşma yaptı. Örneklerle, ders anlatır gibi net ve sade bir anlatımla. O zamana kadar bölümle ve hocalarla ilgili anılarım derslerden ibaretti. Bu konuşmayı da biraz garipseyerek hoş bir anı olarak aldım. Bugüne kadar da pek çok kişiye aktardım. Zaman içinde Canatan hocanın tespitlerinin ne kadar yerinde olduğunu farkettim. Kurduğu her cümlede haklılığını defalarca yaşayarak anladım.
    Şimdi bakıyorum bu kadar kısa sürede bana evlilik hayatı gibi zor bir konu üzerine ders verebilmişti. Yazılanları okudukça benim gibi pek çok öğrencisinde iz bırakan bir hoca olduğunu anlıyorum. Ruhu şad olsun.

    Beğen

  28. 84 mezunuyum. Konu nasil acilmisti, neyi konusuyorduk da soylemek ihtiyaci duymustu tam hatirlamiyorum. Bir dersinde kendisini en cok etkileyen kisinin, Londra’da Hyde Parkta bir portakal sandigi ustune cikip, etrafina toplanan kalabaliga hayat hakkinda nutuk atan bir evsiz adamin oldugunu soylemisti.
    Allah rahmet eylesin…

    I don’t remember exactly what we were talking about and what reminded him to say but in one of his class, he said he was deeply impressed by a homeless man standing on a box who had given a speech about life to the relaxing people in Hyde park, London.
    May Allah bless his soul…

    Beğen

  29. Ucuncu sinifta EM dersini aliyordum. Dersleri seviyordum ama ilk vizede batirinca dersten cekilmeye karar verdim. Randevu alip Fatih Hoca ile gorusmeye gittim. Durumu anlattim, sinirlarim bu kadarmis, yapamiyorum herhalde dedim.

    Benimle uzun uzun konustu. “Sen mermiyi silaha koymussun, elin de tetikte, bana simdi gelip tetigi cekeyim mi diye soruyorsun,” dedi ve ekledi “Vuracaksan vur, ama once kendine ve hayattan ne bekledigine bak, bir an cik su bedeninden odanin kosesindeki bir kameradan bakar gibi bak kendine ve dunyana. Kararini ona gore ver.”

    Simdi iyi anlatamiyorum, en onemlisi dogru anda dogru sozleri soyledi. Daha dogrusu kendi kendime yanit aramak istiyorsam, dogru sorulari sormami sagladi. Dersini biraksam da, alsam da, fark eder miydi onun icin bilemiyorum; ama o dersten fazlasini bir saatlik bir konusma sirasinda benim icin yapmis oldu.

    Nur icinde yatsin.

    Beğen

  30. Fatih Canatan Hocamızın vefat haberini alınca çok üzüldüm. Işıklar içinde uyuyun Hocam.

    Kendisini hatırlayınca bir tebessüm kaplar yüzümü. Piposunun kokusunu duyar gibi olurum. Kitaplarla dolu masasında otururken ya da sınıfta ders anlatırken gözümde canlanır. Yıllar oldu, hocamızın sözünden çıkamadım, mikrodalga fırın alamadım. Elim her mikrodalga fırına gittiğinde geri çektim.

    Saygıyla anıyorum. Mekanınız cennet olsun Fatih Hocam.

    Beğen

  31. 2011 senesinde 1. sınıfın başlangıcında tanıştım eski danışman hocamla. Okulda tanıştığım ilk hocaydı aynı zamanda. Biraz tedirgindim haliyle, her zaman hocalardan çekinen biri olmuştum. Odasına girdim ve beni bilgisayar masasında piposuna tütün tıkıştırarak karşıladı. Gözlüğünün küçülttüğü gözleriyle, yün beresiyle, beresinin hemen altındaki az sayıdaki beyaz kıvırcık saçlarını bir arada tutan tokasıyla, yeleği ve ütülenmeye üşenilmiş pantolonunun üzerindeki tütün kırıntılarıyla karşıladı beni Canatan hocam ve bana söylediği ilk şey “Sen kimdin?” oldu. Daha sonraki seferlerde de bu soruyu sormaya devam edecekti bana, anladım ki senede 2 kere gördüğü öğrencileri pek aklında tutmuyormuş hocam haklı olarak, gerçi beni ilk defa görmüştü o gün. Sonra bir süre konuştuk, bir nevi “hoşgeldin” konuşmasıydı ama o bildiğimiz klişelerle dolu nasihat nutuklarından değildi. Tam Canatan tarzında bir sohbetti. Mesela hedefler koymak ve onlara ulaşmak için hunharca çalışmaktan hiç bahsetmemişti ama doğru kararlar vermekten, dilammalardan nasıl kurtulabileceğimden, ortalama kasmanın değil de bir şeyleri “by hearth” bilmenin öneminden bahsetmişti bir yandan piposuna tütün koyarken. Daha sonraki bütün danışman onaylarım buna benzer konuşmalarla geçti. Asla yargılamayan, nasihat etmeyen ama fazlasıyla yönlendirici ve ilham verici seanslar… Ortalamam düştü, “acaba nereye converge edecek” dedi, okulu uzattım, “umarım buna değmiştir, senin için kötü bir karar olmayabilir” dedi. O belki farkında değildi belki de tam olarak bende bırakmak istediği etkileri bırakacak kelimeleri kasıtlı olarak seçiyordu, emin değilim ama Canatan bir psikolog gibiydi, hatta biraz da dedem gibi.

    1. sınıftaki intro dersini ondan almayı çok istedim ama denk gelmedi, daha sonrasında EMT’yi ondan aldığımda şanslı hissettim kendimi. Derslere gidip EMT’nin bana tamamen soyut gelen konularının yanında Canatan’ın öğrenciyken kıvırcık saçlı kızla beraber spherical koordinat sistemini cylindirical’a nasıl çevirdiğini, Bailey’s içip kedisiyle dans edişini, yanan paltosunu, bölümde boş bir labda tesadüfen bulduğu tekneyi, her baharda saksağanları izleyişini, dedesiyle tren garında trenleri izlediği ve dedesi öldüğünde de gidip trenleri izlediğinin hikayesini… bunun gibi hayatın içindeki, hayatı sorgulatan ve bir şekilde yola devam etmek gerektiğini içten içe sürekli vurgulayan hikayeleri dinlemek bana boş muhabbetten ziyade hayat dersi gibi geliyordu. Belki de ben çok anlam yüklüyordum, emin değilim.

    Daha Bailey’s alıp Dodurga köyüne ziyarete gidecektim Canatan’ı. Umarım gittiği yetde sevdikleriyle beraberdir. Huzur içinde yatsın.

    Beğen

  32. My first encounter with Professor Canatan was in EE100 orientation classes which at the same time was a first look into the department.
    Professor was a genuine, modest and daring person who had the superpower of relating everything he had lived in the past to situations he was encountering in the present which I believe must be what is perceived as experience and wisdom linked.
    With sincerest sympathy to Professor’s nearest and dearest friends and family, may his great soul rest in peace.

    Beğen

  33. “Hocam meşgulseniz daha sonra geleyim?” dedim, kendisini bilgisayar başında dikkat kesilmiş görünce.

    2011 baharıydı. Gelecek yaz stajı için yurtdışındaki araştırma merkezleriyle iletişime geçiyordum. Onlarca farklı yere gönderdiğim mail’lerin çeyreğinden azına geri dönüş almıştım. Aldığım ilk olumlu geri dönüşde de bana referans olabilecek bir hocamla iletişime geçmek istediklerinden bahsediyorlardı. Nasıl yapsam, nasıl etsem diye düşünüyordum A binasından kantine doğru giderken. O sırada Fatih Hocam’la karşılaştık. Kendisinden EE224 aldığım dönemden diyaloğumuz vardı. “Nasılsın?” diye sordu, “Düşünceliyim Hocam” diyip durumu anlattım. Müsaitsem ertesi gün öğleden sonra yanına uğramamı söyledi daha detaylı konuşmamız için. İçime su serpmişti. Ertesi gün öğleden soluğu odasında almıştım.

    “Yok yok, geç otur sen. Japonyadan bir mesaj almıştım da bir süre önce” diye cevaplamaya başladı sorumu ve meraklı bakışlarım karşısında devam etti “birkaç yakınımla besteleyip çaldığımız tango şarkılarını koyduğumuz bir websitesi vardı. Bizden başka kimsenin, varlığından haberdar olduğuna ihtimal vermezdik. Sitedeki müziklerin silinmiş olduğunu öğrendim japonya’dan gelen bir mesajla. Orada, bizim şarkılarımızla tango yapıyorlarmış. Hem teşekkür ediyor hem de şarkıları yeniden yüklememizi bekliyorlardı.”

    O zamana kadar Fatih Hocam’ın bu müzisyen ve tango tutkunu tarafını bilmiyordum. Ama nedendir bilmem, şaşırmamıştım da. Çok yönlülüğü ve en “düz” diye tabir edilebilecek analitik kavramlara karşı bile sunduğu estetik bakış açısıyla bizi hep etkilemiş, ufkun ötesine açılan pencereler sunmuştu.

    Yukarıda bahsettiği websitesi de buydu yanılmıyorsam: http://bluehawk.arvixe.com/

    Kendisiyle az da olsa zaman geçirebilmiş olmaktır tek tesellim, yakınlarına baş sağlığı diliyorum.

    Tekrar görüşene dek Fatih Hocam,

    Engin Kılıç

    Beğen

  34. Ben zor bir lisans hayatı geçirdim. Adaptasyon sorunları yaşadım çokça. 2010 mezunuyum. 7 yılı geçen ve uzadıkça uzayan okul hayatım boyunca- okul uzadıkça, kendi hayatlarında başarısızlığı pek de tatmamış bir çok hocam oldu Odtü EE’de.
    Kendi hayatlarında uzun süreli bir başarısızlık tatmadığı için, uzun süreli bir başarısızlığı tam da anlamlandıramayan, anlamlandıramadıkça içime endişe salan hocaların içinde- benim için bir pırlanta gibiydi sevgili canım Fatih Canatan.

    Benim danışman hocamdı. Her dönem başında ders kaydını onaylatmak için, 7 sene boyunca ikişer dönemden, her dönemde bir de add drop haftası desek, yani herhalde 28 defa odasına uğramışımdır. Her odasına uğrayışımda, bu başarısızlık ve mezun olamama hüznü ile karışık ne kadar incinmeye açık olursam olayım, beni muhakkak motive ederek yolculardı. Her defasında bana uzunca bir zaman harcadı. Sodasını yudumlayıp piposunu içerken, bana başarının tek bir ölçütü olamayacağından, dans etmekten, keyiften ve hayatın zenginliğinden, ihtimallerin sınırsızlığından bahsetti durdu. Birgün nasolsa mezun olacağımı, ama beni bekleyen uzun hayatta mutlu olup olmayacağımın bundan bağımsız olduğunu usanmadan anlattı durdu.

    Hakikaten çok orjinal bir kişiliktir Fatih Canatan, canım hocam. Şimdi dediği gibi nasolsa mezun oldum. Ve mutluluğun hayatı zenginleştirmek olduğunu bir nebze daha iyi görebiliyorum. Arkadaşlık ettiğimize inandığım o ders kaydı için gidilen kısa an’ları ise asla unutamıyorum. Vefatını öğrendiğimde içim cız etti. Bir güzel parça daha bu hayattan eksildi. Ne yazık ki güzel şeylerin hızla eksilerek, yerini mekanik bir cehalete terk ettiği bir dönemde, en azından aklımda açık bıraktığı çok güzel bir pencere var.

    Daha şimdiden sizi çok özlüyorum..

    Beğen

  35. ODTU EE’ye baska bir bolumden transfer olmustum. Fizik altyapim hic iyi degildi, bu yuzden elektromanyetik teori en korktugum dersti. Baska sectionda olmama ragmen, donemin ikinci dersini Fatih Hoca’mizdan dinlemeye karar verdim. Bu derste Fatih Hoca, olayi tarihsel gelisiminden alip, EE’nin diger dersleriyle iliskisine kadar bir cok yonuyle inceledi. Gunluk hayattan bolca ornek verdi. O sirada on dokuz yasinda idim; haliyle benim aklimda kalan Poynting vector maksimizasyonunu sahilde guneslenen guzel bir kadinin kollarini gunese tutmasiyla anlatmasi oldu. Dersin sonunda tahtanin solunda Maxwell denklemleri, saginda yapisal baglantilar (constitutive relations) vardi. Bir ders… Bu altyapidir, ufuk acmaktir. Gerisi teknik teferruattir, calisir yaparsin. Su an fizikte doktora yapiyorum, o tahta hep gozumun onundedir. Fatih Hoca’yla daha fazla etkilesim kurma sansim olmadi; ama o efsanevi ders, kendisisinin hayat uzerine kafa yormus, cok yonlu bir insan oldugunu anlamaya yetti. Ruhun sad olsun Hocam, ufuk acan insansin.

    Beğen

  36. Hafızam beni yanıltmıyorsa, Fatih Hocamız 1986 yılında Digital Design 312 dersinin sınav sonuçlarını binary olarak açıklamıştı. Sınav notumuzu öğrenmek için sınav sonucunun yanına yazdığı probleme bu binary’yi input olarak girerek öğrenebilmiştik. Allah rahmet eylesin.

    Liked by 3 people

  37. 80 mezunuyum, biz bölüme geldiğimizde EE’nin yükünü çeken genç hocalardı. Erol Kocaoğlan, Mübeccel Demirekler, Muammer Ermiş, Fatih Canatan ve diğerleri gencecik insanlardı. Profesör ünvanlı hoca çok azdı. Diğer üniversitelerde köhnemiş kürsü sisteminin uygulandığı o yıllarda, ODTÜ EE’yi tercih edilir bir fakülte yapan bu genç insanlardı. Fatih hocaya Tanrı’dan rahmet, ailesine başsağlığı dilerim.

    Beğen

  38. Ders EE100: Introduction to Electrical and Electronics Engineering. Donem: Spring, 2009
    Prof. Canatan derse girer ve siniftaki bir ogrenci ile arasinda su dialog gerceklesir: (C: Canatan, O: Siniftaki Ogrencileri temsilen )
    C: Simdi siz bu dersi niye aliyorsunuz?
    O: Bolumu bitirmek icin zorunlu hocam.
    C: O halde soyle sorayim, bu bolume niye geldiniz?
    O: Muhendis olmak icin hocam. Elektrik Elektronik muhendisi olacagiz.
    C: Peki, muhendis olup ne yapacaksiniz?
    Ogrenciler bir kac farkli cevap verir hic biri Canatan’i tam olarak tatmin etmez. En sonunda bir ogrenci
    O: Dunyayi kurtaracaz hocam.
    C: (Hafif bir gulumseme ile) Siz once kendinizi kurtarin, dunya kendini bir sekilde kurtarir.

    Bu da boyle bir anidir iste.

    Kendisinden bir tek EE100 aldim, ne yalan soyleyim Elektromanyetik dersinde Prof. Canatan’in section’un da olmama ragmen baska hocanin dersine gittim. Dersini nasil isliyor yorum yapamam ama muhabbeti cok tatli bir adamdi. Topragi bol olsun.

    Beğen

  39. In the department, I took the first course (EE100) from him. He was a very charming person. He made me realize, life is not just solving problems for the exam, life, itself is a puzzle, waiting for you to be solved.
    May your great soul rest in peace.

    Beğen

Bir Yorum Yazın